Vraag een CFO of CPO hoeveel leveranciers het bedrijf heeft en welke groepen het grootst zijn. Grote kans dat het antwoord niet klopt. Niet omdat iemand zijn werk niet goed doet, maar omdat de brondata rommelig is. Denk aan dubbele leveranciers, handelsnamen die door elkaar lopen, onbrekende overnames of verouderde stamgegevens. Zolang je leveranciersbestand niet is opgeschoond en gelinkt op concernniveau, laat je geld liggen en mis je risico’s die je wél had moeten zien.
In deze blog lees je hoe handelsinformatie en corporate linkage helpen om je spend te bundelen, je leveranciersbasis te rationaliseren en betere deals te sluiten met minder risico. Zonder magie. Zonder AI. Gewoon met data, structuur en discipline.
Lees ook: Zo stel je eenvoudig een leveranciersprofiel samen
Datafundament: zonder unieke sleutel is alles ruis
Veel organisaties starten hun spend-analyse in ERP of P2P. Prima als basis, maar meestal niet voldoende om strategische beslissingen op te baseren. Je ziet dan dat één concern onder meerdere leverancierscodes voorkomt, dat handelsnamen en oude namen door elkaar gebruikt worden, dat inactieve leveranciers nog steeds meetellen en dat verschillende landen of business units eigen varianten hebben aangemaakt.
De oplossing vraagt om drie stappen. Je matcht leveranciers eerst op een unieke identifier, zoals een KVK-, btw- of D-U-N-S ®-nummer. Daarna voeg je corporate linkage toe, zodat duidelijk wordt welke entiteiten bij hetzelfde concern horen en wie de ultimate parent is. Tot slot ruim je op: dubbele entries verdwijnen, inconsistenties worden opgelost en leveranciers die niet meer actief zijn sluit je af.
Pas dan kun je antwoord geven op de vraag die alles openbreekt: Wat is onze totale spend met dit concern, wereldwijd?
Analyse: van losse leveranciers naar echte leveranciersgroepen
Zodra je op concernniveau kijkt, verandert je perspectief volledig. Leverancier X BV in stad Y is dan niet langer een losse partij, maar onderdeel van een groter concern. Dat levert inzichten op die je anders nooit had gezien. Je ontdekt bijvoorbeeld dat je spend versnipperd is over verschillende entiteiten van hetzelfde concern, vaak in meerdere landen en tegen uiteenlopende tarieven. Je ziet ook dat je binnen één categorie meerdere leveranciers gebruikt die feitelijk hetzelfde leveren, ontstaan door lokale autonomie of historische keuzes. Daarnaast ontstaat er vaak een tail van kleine leveranciers met minimale spend, maar wel dezelfde administratieve lasten.
Door spend te aggregeren per concern, per categorie en per regio zie je meteen waar je onderhandelingskracht zit, waar consolidatie logisch is en waar de verborgen risico’s zich bevinden, zoals financiële gezondheid, ESG-kwesties of sanctierisico’s.
Actie: waar komen de besparingen écht vandaan?
De grootste waarde ontstaat zodra je de inzichten vertaalt naar acties.
Supplier rationalisation
Corporate linkage laat meestal zien dat je binnen een categorie meerdere entiteiten van hetzelfde concern gebruikt of dat verschillende concerns ongeveer dezelfde diensten leveren. De logische vervolgstap is om het aantal leveranciers te verminderen, tail-volume te bundelen bij strategische partners en een duidelijk instroombeleid te hanteren waarbij een nieuwe leverancier er één vervangt.
Dit zorgt voor lagere interne beheerkosten en meer volume per leverancier, wat leidt tot betere tarieven en voorwaarden. Grote organisaties besparen hiermee vaak tienduizenden tot honderdduizenden euro’s per jaar, nog los van de schaalvoordelen in prijs en service.
Corporate contracts en volume leverage
Als je eenmaal weet wat je totaal uitgeeft aan een concern, verandert je onderhandelingspositie onmiddellijk. Een lokaal contract van enkele tonnen wordt ineens een wereldwijde spend van miljoenen. Daarmee ontstaat de ruimte voor concernbrede raamcontracten, volumekortingen, uniforme SLA’s en heldere contractvoorwaarden. In de praktijk levert alleen deze stap al drie tot vijf procent extra besparing op.
Risico- en compliance verbetering
Corporate linkage is niet alleen een inkooptool, maar ook een instrument voor risico- en compliance. Op concernniveau kun je beter beoordelen hoe financieel gezond een groep is, welke ESG-thema’s aandacht vragen, waar sanctie- of UBO-risico’s zitten en hoe afhankelijk je bent van één concern. Dat helpt verstoringen voorkomen en maakt je positie richting auditor, bank en toezichthouder sterker.
Met andere woorden: je behaalt niet alleen savings, maar maakt je supply chain volwassener en verdedigbaar.
Lees ook: Hoe je als inkoper risico’s voorblijft met de inzichten van Altares Dun & Bradstreet
Hoe begin je praktisch?
Je hoeft niet meteen een wereldwijde “Big Bang” te organiseren. Het werkt beter om klein te beginnen. Kies één of twee categorieën met significante spend, zoals IT, facility of marketing services. Match alle leveranciers in die categorie via een externe dataleverancier voor unieke ID’s en linkage en maak een simpel dashboard met spend per concern, het aantal entiteiten en het aantal landen of business units waarin ze voorkomen.
Daarna selecteer je de quick wins, zoals concerns waar de spend sterk versnipperd is of tail-leveranciers die eenvoudig geconsolideerd kunnen worden. Plan twee of drie heronderhandelingen op concernniveau en meet het effect. Als dat goed werkt, rol je het uit naar andere categorieën en veranker je het in je inkoop- en riskproces.
Corporate linkage is geen “nice to have” meer
Zonder handelsinformatie en corporate linkage stuur je inkoop aan op gefragmenteerde en deels foutieve werkelijkheid. Je ziet losse stukjes, maar niet het hele plaatje. Met een goed datafundament weet je met wie je echt zaken doet, zie je waar je volume en risico zich concentreren en onderhandel je op basis van feiten in plaats van aannames.
En het mooie: dit is geen futuristische AI-case. Dit is vandaag te doen met data en tools die nu al beschikbaar zijn.
